استغاثه 26

این نوشته را صبحگاهان در کلاس درس درحاشیه ی جزوه ام نوشتم
شب که آمدم خیلی با خودم کلنجار رفتم که ننویسمش اش اینجا....
خاصه اینکه دیشب با خوشحالی استغاثه خوانده بودم و
اصولا دوست ندارم از ناراحتی ها بنویسم و احیانا خاطر شما را مکدر کنم
اگرچه که این وبلاگ از سر ناراحتی بود وگاهی هست!...
اما دلم طاقت نداد و سرآخر فرستادم اش این جا
جمله آخرش را خودم چندین بار خواندم و فکر کردم
نوشته این بود:
.............................................................................

و کسی میانه ی کلاس درس از اذیت بوی عطر کسی که کنارش نشسته بود سه بار روی کاغذ نوشت
یا خیر و حبیب و محبوب
ای بهترین دوست داشتنی و دوست داشته شده
و همان جا وسط کلاس استغاثه ورزید
و کسی در میانه ی راهی با خودش فکر می کرد گه آیا پاکی می ارزد؟

به رسم صبر ، باید مرد آهش را نگه دارد
اگر مرد است ، بغض گاهگاهش را نگه دارد

پریشان است گیسویی در این باد و پریشان تر
مسلمانی که می خواهد نگاهش را نگه دارد

عصای دست من عشق است ، عقل سنگدل بگذار
که این دیوانه تنها تکیه گاهش را نگه دارد